สาธิต บวรสันติสุทธิ์

วันก่อนไปบรรยายที่บริษัทประกันแห่งหนึ่ง เรื่องที่คุยทักทายกัน ก็ยังเป็นเรื่องเดิมคือ “พี่ติดโควิดบ้างป่าว” “ตอนนี้น่าจะดีขึ้นแล้วเนอะ” ก็เข้าใจคนที่ถามนะ เพราะโควิดที่ผ่านมา มันน่ากลัวจริงๆ ทำเอาหลายคนต้องเสียชีวิต หลายคนต้องตกงาน หลายครอบครัวต้องแตกแยก และหลายคนเลยแม้จะรอดมาได้ ฯลฯ แม้วันนี้ประเทศกลับไปเกือบเหมือนเดิมก่อนโควิดแต่ก็ยังต้องอยู่กับผลของโควิดอยู่ ส่วนใหญ่ก็คือ ภาระหนี้สินที่ถูกซ้ำเติมให้หนักมากยิ่งขึ้นจากรายได้ลด แต่รายจ่ายไม่ลดกลับเพิ่มขึ้นตามภาวะเงินเฟ้อ แถมภาระหนี้ก็กระทืบซ้ำเพิ่มขึ้นตามภาวะดอกเบี้ยเงินกู้ที่ปรับสูงขึ้น เป็นไปตามกฎของ Murphy เลย คือ “ในภาวะที่เลวร้ายที่สุด สิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นมักจะเกิดขึ้นเสมอ”

จากประสบการณ์เป็นที่ปรึกษาการเงินมาตลอดชีวิต สิ่งที่แปลกมากๆสำหรับเมืองไทยที่พบเจอ ก็คือ เราเรียนกันหนักมาก และก็จบมหาวิทยาลัยกันเยอะมาก และหลายคนก็ทำงานหาเงินกันเก่งมาก แต่ที่ว่าแปลกก็คือ ส่วนใหญ่บริหารจัดการเงินไม่เป็น ไม่ใช่หมายถึงไม่มีความรู้ทางการเงิน เช่น วิเคราะห์หุ้น ฯลฯ นะ แต่เป็นความรู้พื้นฐาน หรือ ที่เรียกง่ายๆว่า ทักษะทางการเงิน (financial literacy) ทำให้หลายคนเป็นหนี้ แม้จะมีรายได้เยอะ หลายคนต้องเสียอนาคค เสียทรัพย์สินที่สะสมมาตลอดชีวิต ก็เพราะขาด ทักษะทางการเงิน ตัวนี้

ใกล้ปลายปี ก็ต้องคุยเรื่องภาษี เพราะเดี๋ยวทำไม่ทัน จะเสียประโยชน์ไป อย่างเช่น หากเราต้องการลดหย่อนภาษี RMF, SSF เราแจ้งความประสงค์กับบริษัทจัดการลงทุนเพื่อขอใช้สิทธิลดหย่อนภาษีสำหรับค่าซื้อ RMF, SSF ประจำปี 2565 ตามเงื่อนไขใหม่ของสรรพากรต้องแจ้งภายใน 31 ธันวาคม 2565!! เท่านั้น

หลังจากเสร็จงานบรรยายพิเศษให้กับทางมหาวิทยาลัยมหิดลเมื่อสิ้นเดือนกันยายนที่ผ่านมา ก็ถึงคิวต้องเขียนงานที่ค้างไว้กับสำนักพิมพ์ แต่อย่างว่านะเหนื่อยมานาน ขอพักบ้าง พักไปพักมา เลยชักขี้เกียจติดซีรี่ย์เกาหลีไปเลย จะลุกขึ้นมาเขียน รู้สึกมันยากเหลือเกิน สงสัยเป็นไปตามหลักการของทฤษฎี 21 วัน ที่ว่า เราสามารถเปลี่ยนนิสัยเราได้โดยการทำพฤติกรรมที่จะอยากจะเปลี่ยนซ้ำๆ ติดต่อกันเป็นเวลา 21 วัน หากทำได้ ว่ากันว่า พฤติกรรมนั้นจะกลายมาเป็นนิสัยใหม่ไปโดยปริยาย

ใกล้สิ้นปีกันแล้ว ก็ถึงฤดูกาลที่ต้องเตรียมหาของขวัญให้คนที่รัก และ นับถือ จำได้เหมือนกันตอนที่ทำงานอยู่ การหาของขวัญให้ถูกใจคนรับเป็นภาระมากเหลือเกิน จะถามก็ไม่ได้ถ้าไม่สนิทกันจริงๆ อีกอย่างกลัวเค้าบอกที่อยากได้มา แต่มันเกินงบ ไม่ให้ก็ไม่ได้ จะให้ก็เกินงบ เลยตัดสินใจไม่ถามดีกว่า สรุปง่ายๆเข้าข้างตัวเอง ความเสี่ยงอยู่ที่คนรับ ไม่ใช่เรา แต่จริงๆความเสี่ยงอยู่ที่เรานะ ถ้าเราให้ของที่คนรับไม่อยากได้ ความประทับใจก็ไม่เกิด อย่างเช่น จะจีบสาว แต่ให้ของขวัญไม่ถูกใจ สาวอาจเลิกคบก็เป็นไปได้

“Ignorance more frequently begets confidence than does knowledge”
“ความเขลามักก่อให้เกิดความมั่นใจ มากกว่าความรู้”